Gönülde yanar bu
sevdanın ateşi, Ekilmeden topraktan
alınmaz hasadı, Gözlerine bulamadım
asla ben eşi, Duymadın mı zalim
bendeki imdadı, Derdimi
desem gözündedir muradı.
Bir kimseyi ya da bir şeyi görmek, beklemek,
kavuşmak ve istemek ise özlemek, özlüyorum. Özlem, sevgi gibi tarifi bile
olamayan bir duygudur, aslında çaresizliktir ve sonunda kavuşmak yoksa
acıdır. Özlersin hem de hiç göremediğin gözleri ve o an duygular çaresiz
kalmıştır. Hayal eder, düşte görürsün, gülüşte ararsın. Çare bulunamayan ölüm
gibi özlemenin de çaresi yoktur. Aradaki ince fark sadece iki harftir. Yangın
yerine dönmüşse bu gönül artık o gözler sadece sevileni bekler ve onu gözler.
Göz sadece onu ister, diğer tüm yaratılmışları göremez. Bu yüzden bu gözün
cananı görebilmesi için gerekli ışık yine canandan gelir ve gözünün nuru
olur. Yanıp kül olan maşuk sadece gözleri ile bakacaktır
aşığına ve Nur-u Aynım diyecektir. |