Nemrut Bitli'e Bakar

Rehva’nın uçsuz bucaksız düzlüğünde bembeyaz bir kar bulutu deli fırtınaların eşiğinde Bitlis vadisinin kurak ve küçücük bir köyüne doğru amansızca durmadan esiyordu. Fırtınalar kurumakta olan kavak ağaçlarının yapraklarından eşsiz kokuları etrafa saçıyordu. Serçeler kerpiç evlerin çatısında kurulmuş yuvalarına teker teker uçuşup korunmaya çalışıyordu bu amansız gelen fırtınalardan. Dünyanın kurulduğu andan itibaren durmadan tüm ihtişamıyla akan Bitlis deresi, kadim Rahva Ovası'nda nazlı nazlı ilerleyip durmadan bir şiirin en acıklı dizeleri gibi kıvrıla kıvrıla kum fırtınasının ortasında süzülmeye devam edip güneyin çorak ve soğuk topraklarına doğru ilerliyordu. Zamanın ilerleyen gizemli saatlerinde kar fırtınası yoğunluğunu artırıp göz gözü göremeyecek seviyesine ulaşıyordu.