Korku Kültürü

Korku Kültürü

“Ben” değil “biz” diyen güçlüdür. Toplum olarak  “biz” kimliğimizi keşfetmek ve yaşamak zorundayız. Barış, huzur, üretim, gelişme içinde özgürce  yaşamamız, “biz” diyebilmemize bağlı.  Evinin temizliğine titizlikle dikkat ettiğimiz halde,  nasıl oluyor da yollarda, kaldırımlarda, parklarda,  kumsalda arkamızda bir çöplük bırakıyoruz?  Neden engelliler için ayrılmış park yerlerine,  engelli olmadığımız halde aracımızı park ediyoruz? “Sadece ben” diyen insan nasıl yetişiyor? Kötü insanlar değiliz, ama birbirimize kötü  davranıyoruz. Bizim gibi düşünmeyenleri dinlemek  bile istemiyoruz ve hemen ötekileştiriyoruz. 

NİÇİN?

On günlük bir Türkiye yolculuğunda günlük gözlemlerle  bu ve benzer soruların cevabını bulmak için bir sohbet oluşturduk. Üç kişiydik; ben Doğan, bu kitabın yazarı;  Timur, tatil için Amerika’dan gelen otuz yaşlarında oğlum  ve Arif öğretmen. Neden “sadece ben” demenin ötesinde  “biz” diyemediğimizi anlamaya çalıştık. Neler keşfettiğimizi merak ediyorsanız,  buyurun sohbetimize siz de katılın